இன்று நீ எங்கோ இருக்கிறாய்!
நான் இங்கே இருக்கிறேன்!
வெட்டிய வாக்கியம் போல!
எழுதிய நீயே வெட்டினாய்
தேவை இல்லை என்று!
எனக்குத் தெரியும்
தேவையில்லை என்றுதான்
வெட்டியிருப்பாய்! ஆனால்
பொருள் இல்லையென்று
வெட்டியிருக்கமாட்டாய் நீ!
கருத்தில்லாத எதையும்
எழுதுவதில்லையே நீ
தேவையில்லாமல் போனாலும்
கவலையில்லை!
ஒரு காலத்தில் தேவைப்பட்ட
கருத்தொன்றைச் சுமந்து கொண்டு
உன் வாக்கியமாக
இருந்துவிட்டுப் போகிறேன் நான்!
செத்துவிட்ட ஆடொன்றைப் புதைக்க வீட்டில் சின்னப்பன் முற்றத்தில் வந்து நின்றான் முத்துமுத்தாய் அவன்முகத்தில் வியர்வை அந்த மூன்றுபனைக் கள்ளிறக்கி இளைத்த தேகம் பத்துமுழக் கிடங்கினித்தான்…
ரிந்து போன ஊர்களிலெல்லாம்கண்ணகிகள் பலரைக்கண்டிருக்கின்றேன் நான்ஆனால் என் மனமோஅலைகள் வீசும்கடற்கரை எல்லாம்ஒரு மாதவி கிடைப்பாளாஎன்றே தேடித் தவிக்கிறதுஅவளுக்குத் தான்வாதாடிப் பொழுது போக்காமல்வாழவும் தெரியும்வாழ்கையைவழங்கவும் தெரியும்!
நண்பனும் நானும்! எழுதுவதைப் பணமாக்க விருப்பம் இல்லை எவரோடும் போட்டியிடும் உணர்வும் இல்லை தொழுதுபலர் காலடியில் வீழ்ந்து உன்னைத் தூக்கிவிடக் கேட்பதற்கும் ஆசை…
நானும் என்நாணும்ஏதுமற்ற என்மீதுஉளிகள் பாய்ந்து உளம்; வலிக்கிறது…
அதிகாலை வேளையிலே சிரிக்கும் வெய்யில் அதனோடு சேர்ந்தெங்கும் சிரிக்கும் பூக்கள் பொதியாகக் கனிதொங்கும் மரங்கள் எங்கும் புகுந்துபழம் கொறிக்குமந்த அணில்கள் கூட்டம் மதியாதார் முற்றத்தை…
நீ என்னை மணந்து கொண்டதால்எங்கள் தோட்டமும் வீடும்உனக்குச் சீதனமாகி விட்டன!எங்கள் காதலை எதிர்த்த அண்ணன்உனக்கு நண்பனாகி விட்டான்தங்கைநான் கவலைப்படக் கூடாதென்று!என் தங்கைகூட உன் தங்கைகளுக்குசேவகி…